Fqinjët tanë përtej detit i kanë dhënë shumë botës. Jo pak prej mendjeve më të ndritura të botës kanë qenë pikërisht ata, italianët e artit, shkencës, filozofisë, lista vazhdon gjatë.

Po e sjellim sot një koleksion përfaqësues nga urtësia e popullit italian.

Miku i priftit humbet fenë , miku i mjekut humbet shëndetin, miku i avokatit humbet trashëgiminë.

Ai që nuk ndërron mendje ndoshta nuk ka fare.

Ankohemi për mungesë kohe por e humbim si të ish me tepricë.

Dëshira për të dhjerë dhe për t’u martuar vjen befas.

Durimi është një bimë e mirë, por që nuk del në çdo kopsht.

Dysho te miqtë dhe mos beso tek armiqtë.

Dhelprës nuk i pëlqejnë qershitë sepse s’di të hipë në pemë.

Engjëll në rini, dreq në pleqëri.

Gratë dhe pëlhurat mos i shih në dritën e qiriut.

Janë tre lloje tradhtie: të kënaqur, të zemëruar dhe ata që nuk dinë.

Jeto dhe lëri të tjerët të jetojnë.

Kujtimi i vuajtjave e dyfishon lumturinë.

Kur armiku largohet, lehtësoja rrugën.

Kur liria s’di të mbrojë vetveten, atëherë s’është më e vlefshme.

Kur zemra ngulitet te dashnori, s’ka rëndësi rangu i tij.

Kush di pak e thotë shpejt.

Kush di, urdhëron, kush nuk di, bindet.

Kush hipën më lart se i takon, bie më poshtë sa nuk beson.

Kush ka para dhe lidhje miqësore, nuk ka nevojë të brengoset për shoqërinë.

Kush kërkon grindje gjen menjëherë shkak.

Kush mundet – nuk don, kush don – nuk mundet, kush din – nuk bën, kush bën – nuk din dhe kështu bota shkon mbrapsht.

Kush qesh të premten, qan të dielën.

Kuvendi i dhelprave, batërdija në pula.

Lavdërimet janë të dobishme për të mençurit, ndërsa shumë të dëmshme për të marrët.

Liria e tepruar është nëna e shkatërrimit./ KultPlus.com