12 Janar, 2018 - 7:28 pm
E dimë që erdhëm në jetë nga vdekja, sepse i duam sivëllezërit: ai që nuk e do të afërmin, është i dënuar me vdekje (Sipas Joanit, III, 14).
Ai që është i kamur në këtë botë dhe e sheh sivëllanë në nevojë, por i vë kyçin zemrës, si bëka fole në shpirtin e tij dashuria e Zotit? (III,17).
Fëmijët e mi! Le ta duam tjetrin jo me fjalë e mburrka, por me shpirt e me duart plot (III, 18).
Dashuria është nga Zoti dhe kush e ka në shpirt dashurinë, ai lind nga Zoti dhe e njeh Zotin (IV,7).
Kush s’e do tjetrin, nuk njeh Zotin, sepse Zoti është dashuria (IV, 8).
Zotin askush asnjëherë s’e ka parë. Në e daçim tjetrin, Zoti është në mesin tonë (IV, 12).
Zoti është dashuria dhe ai që rron në dashuri, rron me Zotin, Zoti është brenda (IV; 16).
Ai që thotë se e do Zotin, por e urren sivëllanë, është gënjeshtar, sepse tek nuk do sivëllanë, që e sheh me sy, si mund ta dojë Zotin, të cilin nuk e sheh? (IV, 20).
E njëjta pjesë gjendet në librin “Vdekja e Ivan Iliçit” nga Leon Tolstoi. / KultPlus.com
