Poezi nga Sali Bashota

Deri në fund të vetmisë

Deri në fund të vetmisë
Një ditë kthehen
Të gjitha dallëndyshet e detit
Edhe kur shteren lotët
Në bregun e rrethuar me kujtime
Prapë nën sqetull bartet
Shkrumbi i parë i dashurisë
I paluar në librin e ëndrrave
Si gjethet e njoma të fatit
Asnjë gjurmë e zjarrit nuk shuhet
Deri në çastin e pagëzimit
Pa gjysmën e ëndrrave të këqija
Pa gjysmën e zhgjëndrrave të mira
Deri në fund të vetmisë
Secili e shkruan
Mallin e kësaj bote
Pak nga pak
Derisa të thuhet urata e parë
Për qiellin që s’grindet me yjet
Për tokën që e ruan emrin e vet
Për ujin që s’do ta pimë
Deri në fund të vetmisë
Këlthet i njëjti përfytyrim
Një kat më poshtë se humnera
Askush nuk e sheh fundin
Një kat më lart se qielli
Strehohen shpirtrat e pavdekshëm
Kur sytë harrojnë të shohin
Kur jeta shtrydhet si limon i verdhë
Kur zgjohet dhimbja njerëzore
Deri në fund të vetmisë

(24 korrik 2022)./ KultPlus.com