Kalosh Çeliku

Po, si nxënës i Shkollës Normale “Zef Lush Marku”, në Shkup dhe gjatë studimeve edhe me punë disa vite në arsim, jam rritur me grupet muzikore të asaj kohe botërore, shqiptare dhe jugosllave: The Beatles, Rolling Sones, Led Zeppellin, Beegees, Creedence Clearwter Revival, Santana, Jimi Hendrix, Janis Japlin, Johnny Hollyday, Tina Tayner, Mirelle Mathieu, Chansons Françaises, Charles Aznavour, Celine Dione, Serenada Korçare, Tefta Tashko – Koço, Vaçe Zela, Anita Take, Nexhmije Pagarusha etj. Dhe, me ato jugosllave: Pro arte, Indexi, Korni Grupa, Yu Grupa, Bjello Dugme, CD, Leb i Soll (Bukë dhe Kripë), Misho Kovaç, Meri Cetiniq, Tereza Kesovia, Gabi Novak, Arsen Dediq, Josipa Lisac, Nexhmije Pagarusha, Sabri Fejzullahu, Hanife Sejfulla – Reçani, Rexhep Zajazi, etj.

Edhe hitin e “Bjello dugmes” asaj kohe: “Tako e malla moja kad te lubi bosanac” (Ashtu është vogëlushja ime, kur të dashuron bosanaci”). Nuk ka problem, por erdhi koha kur hitin e grupit “Bjello Dugme” e përjetoi populli i Srebrenicës. Edhe, “hiti” i tyre më vonë edhe në gjuhën shqipe, së bashku me këngëtarin e mirënjohur shqiptar Agron Berisha: “E rroka mandolinën, gishtat me kajmak” me tekst katrasofal: Ku, i bie shqiptari mandolinës me gishtat me kajmak, se: “Cuca e vogël është bërë merak”?! Ose te kënga popullore: “Moj e mira nëpër ferra”. Imzot, ku rri e mira nëpër ferra?! Përvvçse, te shqiptarët. E mira rri nëpër sallone aristokrate.

E them Sot, këtë, se:: artistët e mëdhenj legjendarë, nuke merren me “Tako je malla moja, kad te lubi bosanac” (Ashtu është voglushja ime, kur të dashurona bosanaci”). E, në Bosnjën e tij para Lufte, i priu masakrës të Srebrenkicës teksti i këngës “Kallashnikov”: Vrasje në masë. Larg teksteve të grupeve jugosllave: “Pro Arte”, “Indexi”, “Korni Grupa”, “Yu Grupa”, “Leb i Soll” etj.

Edhe, pse: Para luftrave kam jetuar në Prishtinë, Shkup dhe e kam vizituar Sarajevën pas një dashnorje, u habita me “vëllazërim-bashkimin” e tyre jugosllav: Nuk të pyeste askush se i kujt feje je, apo kombi?! Të pranonte si njeri. Sot, habitem me atë “vëllazërim-bashkim” të rrejshëm në Jugosllavi, i cili ka ekzistuar në republikat jugosllave si eksperimental: Bosnja dhe Hercogovina, Maqedonia dhe Kosova si Krahinë Autonome. Nga ku na erdhi gjithë kjo urrejtje gjatë luftrave në këto shtete?!

Shqiptarët, sipas teksteve të këngëve kanë mbetur ende me gishtat në kajmak, se: “Cuca e vogël, është bërë merak”?! Masakrimin e popullit boshnjak, në Srebrenicë dhe vrasjen e burrave, fëmijëve me dhunimin e mijëra grave në Kosovë.

Dhe, me popullin shqiptar (1998, 1999, 2001)

“E rroka mandolinën,. Gishtat me kajmak”…