Nga: Leonard Cohen
Shqipëroi: Bujar Meholli

Unë të doja ty në mëngjes, puthjet tona qenë të thella dhe të ngrohta,
floknaja jote mbi jastëk binte si stuhi e artë e përgjumur,
po, kishte shumë dashnorë para nesh, e di që s’jemi të ri,
në qytet dhe në pyll edhe ata buzëqeshnin porsi unë dhe ti,
por ç’e do, tani distanca është rritur mes nesh,
të dy duhet të përpiqemi,
sytë e tu janë aq të butë mbuluar nga pikëllimi.
Hej, s’ka asnjë mënyrë për të thënë lamtumirë.

S’po kërkoj tjetër gjersa endem në kohën time,
ecë me mua qosheve, ritmi i hapave tonë do të jehojë,
e di, dashuria ime të mbështjellë, kur dashuria jote qëndron me mua,
vetëm mënyra ndryshon, siç ndryshon vija bregdetare dhe deti,
por të mos flasim për dashuri a zinxhirë që s’mund t’i zgjidhim,
sytë e tu janë të pllakosur nga pikëllimi.
Hej, s’ka asnjë mënyrë për të thënë lamtumirë.

Unë të doja ty në mëngjes, puthjet tona qenë të thella dhe të ngrohta,
floknaja jote mbi jastëk binte si stuhi e artë e përgjumur,
po, kishte shumë dashnorë para nesh, e di që s’jemi të ri,
në qytet dhe në pyll edhe ata buzëqeshnin porsi unë dhe ti,
por ç’e do, tani distanca është rritur mes nesh,
të dy duhet të përpiqemi,
sytë e tu janë aq të butë mbuluar nga pikëllimi.
Hej, s’ka asnjë mënyrë për të thënë lamtumirë.

1967 /KultPlus.com