Historia është histori dhe ajo që nuk kujtohet, harrohet

17 Maj, 2019 - 10:46 pm


Florian Vlashi

17 maj 1989 ka qenë e mërkurë. Në orën 19:00, në sallen e Teatrit Alksander Moisiu u prezantua “Formacioni i harqeve Jan Kukuzeli” i përbërë nga studentet me brilante të shkollës së muzikës së Durrësit. Në program një nga veprat madhore të historisë së muzikës: “Kater Stinet” e Antonio Vivaldit. 

Këto koncerte u kompozuan rreth 1721 dhe çuditërisht, pas vdekjës se Vivaldit në 1741, e gjithë vepra e tij ra në harresë. Por korpysi i dorëshkrimeve të tij, që ishin deri atëherë në biblioteken e senatorit e koleksionistit venedikas Jacobo Soranzo, blihen në 1764 nga konti Giacomo Durazzo, nga familja e njohur gjenoveze me origjine nga Durresi. 27 vellime, 28.000 partitura. Këto dorëshkrime me një vlerë të pallogaritshme u ruajten dhe u trasheguan në arshivet e familjes Durazzo në disa breza, deri sa në 1926- 1930 blihen nga Biblioteka Universitare Kombëtare e Torinos.

Këto koncerte luhen për herë të parë në skenë nga violinistja amerikane Olga Rudge në Sienna gjatë koncerteve që ajo organizon në “Settimana Vivaldiana” nga 16-21 shtator 1939. Pra, pas 218 vjet pas vdekjes se Vivaldit, bota dëgjoi këto perla falë ruajtjes ndër breza në biblioteken e familjes Durazzo.

Kur 30 vite më parë këto kater koncertet e “Stineve”, bashkë me sonetet shoqëruese, u interpetuan për herë të parë në Shqipëri, i takoi Durresit të ishte i pari t’i degjonte në skenë nga muzikantët e tij…

Disa i quajnë rastësi të bukura, disa kombinime yjesh por unë mendoj se janë amanete të vjetra të pashkruara…/KultPlus.com

Të ngjajshme