Nga: Guns N’ Roses
Shqipëroi: Bujar Meholli

Ajo ka aso buzëqeshje
që m’i sjell para syve
të gjitha kujtimet fëmijërore,
atëherë kur gjithçka qe e freksët
dhe qielli blu
ndriçonte sipër nesh.

Kur e sodis fytyrën e saj tani
honepsem dhe largohem nga këtu,
ajo më dërgon atje tej
drejt një vendi krejt të veçantë,
por kam frikë ta sodis gjatë
nga frika se mos thyhem
dhe më njomen sytë.

Oh, fëmija im i ëmbël
e ëmbla dashuri e imja…

Sytë e saj janë ngjyrë blu e dendur
ashtu sikur qielli më blu,
por po ta mendonin shiun
do e urreja t’i shikoja
dhe dhimbja do të ishte e madhe.

Floknaja e saj ma kujton një vend
ku buron ngrohtësia
dhe gjithçka është e sigurtë,
aty ku porsi fëmijë do të fshihesha
duke u lutur që të ndalen bubullimat
e shiu, dhe qetësia të pasojë…

Fëmijë i ëmbël,
e ëmbla dashuri,
më thuaj.

Ku po shkojmë?
Tani, kah do të shkojmë? /KultPlus.com