Shkruan Esat Brajshori

– Bekë , çou!
Çou se hala nuk ka ra perdja,
hala nuk i kemi mbyllë debatet e pafundme studentore,
as të qeshurat e as mërzit për vitet plumb të Kosovës!

Çou të nisemi për në Akademi dhe rrugës, si punē e parë, ta blejmë “Rilindjen” , të ecim bulevardit duke e lexuar për të marrë vesh naj fjalë për Kosovën (sa afër dhe sa larg e kishim Kosovën)!

Të kujtohet Bekë?

Neve studentëve nga Kosova lehtësisht na njihnin në Tiranë, o nga flokët si i mbanim atë kohë , o nga gazetat që i lexonim në ecje, që në mëngjes…

Çou, Bekë se Bujar Luma na pret diku rrugēs për në Akademi e mos të vonohemi!
Bekë,

Çeli sytë, çeli sytë dhe shih sytë e bukur të mëngjeseve të Tiranës…
Bekë,

Dje më shkroi Andeta Radi , shoqja jonë e kursit, ajo që na thërriste për ndeje në shtëpinë e saj kur ne, si studentë nga Kosova, nuk kishim njeri pranë vetes në Tiranë. E goditur nga lajmi i zi , fliste për ty, për lulet e bardha mbi kortezh…
Bekë,

Çou se erdhi koha pēr provat e shfaqjes së provimit tē regjisurës!

Dera e salles – hapur, kolegët po presin në skenë, tani, të fillojmë provat aty ku mbetëm herën e fundit…

– “Ushtri e tërë, o Mbreti ynë,

Mirëseardhje të urojnë me një gjëmë ogurzezë;

– Vaj medet ushtria perse “!

Fragment nga “Persët…..shfaqje për provim regjisure , viti i dytë i studimeve (1993-1994),Tiranë, me regji të Bekës dhe lojë të Esat Brajshorit, Agim Selimit, Aldo Kromidhës, Resul Jusufit, Drini Ajdinlliut….etj.
Çou, Bekë! Mos i mbyll sytë, mos ia mbyll derën teatrit se hala nuk ka ra perdja…

Bekë…