Arbana Xharra / Facebook

Valbonat i vrasim cdo dite. Ato dhunohen, shkelmohen, nencmohen e degradohen tere jeten e tyre. Ato rrihen qysh ne vegjeli, vellai e shqelmon per te ia ruajtur moralin, nena nuk ben ze se e shkreta han dajak nga burri i saj…Kjo vajze rritet, behet grua e me pase nene duke e harruar dajakun vetem atehere kur i pushojne dhimbjet e trupit. Tjetra goditet me gure nga kalimtaret; se “kurva e lype”…Rrethi i saj heshte, sepse “dajaku ka dale prej xhehnetit”. Policia s’ben gje ngase eshte ky “burr” qe dajakun e vrasjen e gruas nuk e konsideron krim por normalitet. Keta burra e jo pak gra (qe i edukojne djemte te dhunshem e vajzat te durojne) qe edhe vet jane te dhunshme, jane shoqeria jone qe ne i perkasim. Ata/ato, nuk kane pike prej qiellit, jane ne shtepite tona, ne rruge, ne institucione, jane vet NE. E ngushellimi qe keto viktima marrin jane statuset tona ne Facebook, vetem atehere kur plumbi i vret. Heshtje kolektive sepse dajaku eshte pjese e jetes sone!