Nga Ibrahim Kadriu

Profesor e shkrimtar, apo shkrimtar e profesor. Në të vërtetë, kur kihet parasysh emri i Rexhep Hoxhës cilësohet shkrimtar, e jo profesor, ndonëse tërë jetën e ka kaluar para nxënësve, studentëve… Por ai ishte shkrimtar i ditëve të para, ende pa e marrë ditarin e profesorit në dorë, kur ishte ende duke e arritur titullin e profesorit.

Njëmend titullin e profesorit e arriti dinjitetshëm, por gjithashtu e mbajti dinjitetshëm deri në ditët e para të pleqërisë, domethënë – deri në pensionim, kurse angazhimin në fushën e krijimtarisë letrare e vazhdon edhe më tutje, edhe pas pensionimit, duke u kthyer në inspirimet e hershme…Shih për këtë, duke qenë në dilemë se cilin ia vlen ta përfaqësoj në “Buzëqeshje…” shkrimtarin apo profesorin, i dhashë të drejtë shkrimtarit, por duke mos harruar edhe teket e tij si profesor, jo si mësues, sepse ajo ishte një kohë shumë e hershme, kohë kur nuk pyetnin se ku dëshiron të punësoheshe…

Prandaj Rexhep Hoxhës ia kishin ofruar punën e mësuesit në një katund të largët nga Gjakova, të cilin, sigurisht deri me atë rast, as e kishte dëgjuar. I kishin thënë të shkonte në Gjilan, pastaj të kapërcente Gjilanin dhe të vazhdonte rrugën me ndonjë qerre të rastësishme, sepse atëherë as nuk kishte autobus, e lëre më farë taksi, për të arritur në Pogragjë. /Koha Ditore/ KultPlus.com