LENDI MUSTAFA
(Publikuar në versionin origjinal siç e ka shkruar Lendi Mustafa, pa përmirësime)

T’dashtun prinder te personave LGBTI+,

Masi vec osht Dita boterore e parandalimit te vetevrasjeve, po du me ju kujtu dicka.

Sa do e rane qe na u doket me e pranu se jemi mesu me i pa prinderit si qenja ma e dashtun qe egziston, njo prej shkaktareve te vetvrasjeve jane vet ata.

– Kur fmiu jot te vjen ne sallon edhe me gjyse zemre te thot qe osht gej, lezbike, biseksual apo transgjinor edhe ti ja mohon komplet qenjet, ja ke marr ni cope jete ne pak sekonda.

– Kur fmiu jot detyrohet me dal cdo dite me u perball me boten qe e ngulfat me gjykim e perbuzje, e kthehet ne shpi ne energjin e njejte, ja ke marr ni cope jete.

– Kur femiu jot nuk lyp kurgjo prej teje pervec respekt e dashni pa kusht e ti dyshon per me ja dhuru qata, ja ke marr ni cope jete.

Prej momentit qe femiu juj ju tregon per orientimin tij/saj seksual apo identitetin gjinor, e ju nuk jeni te gatshem me i trajtu njejt, ja ke marr ni cope jete.

Mos te ju bjen ne mend vone per keto sene, se cdo fjale e cdo veper e juja ka ndikim ne jeten tone. 
Nje person qe e ke pru vet ne jete me e bo cope-cope e me ja marr krejt shpresat e andrrat, per shkak te bindjeve/besimeve tua, po me vjen shume keq po nuk je prind i mirefillt.

Po ju rekomandoj edhe nje film ‘Prayers for Bobby”, e di qe nuk keni me e shiku po nese po e lexon qita, edhe e ki ni femi LGBTI+ ndaji 2 ore me reflektu pak.