Ndoshta do të mundim t’u mbijetojmë sëmundjeve e t’u shpëtojmë skartimeve, ndoshta edhe t’u rezistojmë punës dhe urisë që na tresin: po pastaj?

Këtu, përkohësisht larg nga sharjet dhe nga goditjet, mund të kthehemi në qetësinë tonë dhe të futemi në mendime, dhe atëherë duket qartë që s’do kthehemi.

Udhëtuam deri këtu në vagona të mbyllur; pamë të niseshin drejt hiçit gratë dhe fëmijët tanë; ne të kthyer në skllevër, kemi ecur qindra herë sa para mbrapa, nën lodhjen memece, me shpirt të shuar përpara vdekjes pa emër.

Ne s’do të kthehemi. Askush s’duhet të dalë prej këtu që të mund t’i çojë botës, bashkë me shenjën e ngulur në mish, lajmin e keq se çfarë mund t’i bëjë, në Aushvic, njeriu njeriut.

Një pjesë nga Primo Levi që e solli përmes rrjetit social poeti Liridon Mulaj./ KultPlus.com