Adrian Zalla

Kush tha që tragjeditë u zhdukën në antikitetin grek? Gabim, jetojmë në vendin e cudirave ku nuk as siguri as qetësi ku tragjedia është buka e përditshme me të cilën ushqehemi. Jemi një media-morg, një shoqëri-morg, vdesim të vrasim njëri-tjetrin dhe ta tallim atë- jetojmë në një shoqëri psikopatësh… ë

Jetojmë në një shoqëri psikopatësh të cilët nuk kanë vetëdije kanë vetëm një nënvetëdije dhe atë të sëmurë të pashërueshme. Lind pyetja? Mua ty kush na shpëton nga KJO VALË E PSIKOPATËVE QË JANË SHTUAR SI EKSOZICIONET E KRYEMINISTRIT…

E frikshme, pra unë tani duhet të kem frikë të jetoj, duhet të marr masa se mos ndonjë psikopat do kapërcejë avllinë dhe mund të vijë të na vrasë, dhe besomëni në asnjë familje nuk mungojnë psikopatët I gjen me shumicë dhe me pakicë. po a I kthejmë dot jetët që ikën? Kush do të merret me zhdukjen e këtyre elementëve në shoqëri? Pse askush nuk merret me këto përbindsha se nuk janë të pakta ngjarjet e kësaj natyre, vallë jemi një popull që fle?

Ne jemi një popull frikacak një popull I ndyrë që ngrihemi me statuse fejsbuku, ne Shqiperi ngjarjet harrohen akoma pa u qarë trupat, jemi të mjerë, dhe mua më vjen neveri që jetoj në këtë shoqëri të paaftësh të mjerësh ku ke frikë të dalësh në rrugë pa frikë, ku askush stë mbron, ku nuk kemi as politika dhe as meknizma identifikuese e mbrojtëse ne jemi një popull shfaqjesh…

Jemi një popull palcosh, mumjesh, shemtirash, psikopatësh I cili sot për sot nuk është I sigurt as për jetën e tij as për frymëmarrjen e tij, nëse qeverisesh nga një palaco përfundimi duhet të ishte ndryshe, se supozohet se duhet të mësojmë nga gabimet tona por ne mirë që nuk mësojmë vetëm I thellojmë dhe I bëjmë më të tmerrshëme gabimet tona. Një popull që fle vdes thoshte Ismail Qemali dhe është më mirë që ky popull të vdesë. Unë refuzoj të jem pjesë e këtij populli psikopatësh I cili më dhuron vetëm lajme-morgu dhe shqetësimesh…

Refuzoj të jem pjesë e kësaj shoqërie psikopatësh sepse nuk më fal qetësinë që I nevojitet një qenie me mendje dhe trup të shëndoshë. Refuzoj të jem pjesë e kësaj shoqërie psikopatësh e cila shkatërron gjithcka të bukur.Refuzoj të jem pjesë e kësaj shoqërie psikopatësh e cila vret jetën dhe sythet e saj (fëmijët kohë më parë po në Himarë një fëmijë iu hoq koka). Refuzoj të jem pjesë e një shoqërie psikopatësh e cila nuk merr përgjegjësi për jetën e vet, për qenien e vet. Refuzoj të jetoj në një vend kaq jashtë norme ku nuk gjen asgjë vecse psikopatë dhe në fund të ditës në këtë vend njerëzit më normalë etiketohen si psikopatë.

Nuk e di pse, më vjen ndërmen Odin Mondvalsen mbase ai ishte I vetmi që e kishte kuptuar jetën tamam, dhe ishte I vetmi normal në një botë mbushur me psikopatë-përbindsha… por në fund të ditës cdo I vrarë dhe cdo kriminel janë viktima të kësaj shoqërie…

Të ndreqësh do të thotë të prishësh, ne nuk na duhet të prishim themelet e vjetra, kollona e nsërtesa ne na duhet të shembim mendësi të kalbura, defektoze, të dëmshme, të cilat sjell b´vetëm kujë e kob, duhet të shkulim me rrënjë mendësitë psikopateske dhe këto njerëz me sjellje të rrezikshme të gatshme apo në perspektivë ti integrojmë në shoqëri ose ti mbyllim në vendet e posacme…

Në fund të ditës, në fund të jetës jo të gjithë mund të shpëtohen dhe unë zgjedh së pari të shpëtoj veten time duke refuzuar të bëhem pjesë e të jetoj në këtë shoqëri psikopatësh….