Nga Gresa Bregaj

Vajza nuk është e huaj, as rob e as tepricë.
Vajza është dhuratë e Zotit, është ilaç i shpirtit, e shtylla e shtëpisë.
Vajza është sinonimi i dashurisë e i sakrificës.
Askush si vajza nuk e din e nuk e njeh dhimbjen për familjen.

Edhe unë jam vajzë e kurrë nuk du me u ndje e huaj n ‘shtëpinë e babës e as nuk du me e dëgju dikënd t’u përmend diçka të tillë.
Unë si vajzë e di qysh duhet me u sjell e çka i ka hije me bo një vajzës edhe pa qenë t’tjerët avokatët e mi.
Unë si vajzë nuk ndryshoj asgjë prej vetes sa me iu hy n’zemër njerëzve.
Unë si vajzë e di kur e kam “vaktin” për martesë e askush nuk ka t’drejtë me ndërhy n’jetën tem.
Unë si vajzë kurrë nuk ka me marr vendime t’rëndësishme për veten shkel e shko për hatër t’kërkujt e sa me i ndal “fjalët e hallkut”.
Unë si vajzë kurrë nuk du me e turpëru familjen, përkundrazi du me e bo shumë krenare.
Por…
Unë vajza e dikujt, njeri para së gjithash, nuk jam përfekte…! / KultPlus.com