UK LUSHI

I lexova disa statuse të disa shqiptarëve dhe shqiptareve, dëng me ngazëllim dhe mahnitje, mbi nominimin e aktivistes nga Serbia, Nataša Kandić, për Nobelin e Paqes.

More të uruar, nuk ju kam parë shpesh (e besa kurrë) të bëni statuse tumirësie të miradisë dhe kënaqësisë kandićiane p.sh. për Adem Demaçin, i burgosur 28 vjet nga shteti i Kandićit, për Ukshin Hotin, i vrarë nga shteti i Kandićit, për Adem Jasharin, i vrarë me gati krejt familjen nga shteti i Kandićit, për Ibrahim Rugovën, i marrë peng me familje nga shteti i Kandićit, për aktivisten shqiptare për të drejta humanitare Flora Brovina, e mbajtur me vite kazamateve të shtetit të Kandićit vetëm pse u kishte ofruar ushqime dhe përkujdesje mjekësore fëmijëve. A kanë bërë këta më shumë për lirinë dhe a meriton ndonjëri nga këta Çmimin apo Kandići?!

Si është e mundur gjithë kjo dalldi gëzimi për një “beancounter” të krimeve serbe dhe për një zë reagues krejt normal si Nataša Kandić?! Zonja Kandić nuk ka bërë asgjë të jashtëzakonshme, çdo gjë që ka bërë deri më tash është diçka totalisht e zakonshme. Prej kur u meritueka Çmimi Nobel për Paqe për gjëra krejt të zakonshme?!

O tempora o mores!