Poezi nga Sidorela Risto.

Gramafoni i vjetër rrotullohet ngadalë
si çadra e një geishe në vallëzim.
Hap, hap, hap në vitet ’20,
Kokëlarta, duart si balerina mbi supe,
lëvizje të lëmuara.
Unë vërtitem si kos i ngrirë në një kaush akulloreje.
Ti shtyp gishtin e vogël të këmbës.
Unë rrëzohem, ti qesh.
Merre shkopin e bambusë,
jam gati të ec në botën e vjetër të viteve ’20.