Poezi nga Aleksander Pushkini, përktheu Ismail Kadare.

Kujtoj me mall një çast gëzimi
Përpara sysh m’u çfaqe ti,
Si vezullim i një vegimi
Si ëngjëll plot me bukuri.
N’andralla jete zhurmëkote
Në dhembje brengash e mërzi,
Më grishte larg fytyra jote
Dhe zëri yt plot ëmbëlsi.
Nga shoqt’ e kohrave që shkaun
Kështell’ e ëndrrave m’u shemb
Me mjegull vitet më mbuluan
Fytyrën tënde, zërin tënd.
Ç’i ngrysa ditët gjithë me brengë,
I zymtë dhe në shkretëti,
Pa perëndi, pa shpres’ e këngë,
Pa lotë, jet’ e dashuri.
Në shpirt më shkrepi prapë agimi,
Dhe ja, sërish m’u shfaqe ti,
Si vezullim i një vegimi,
Si ëngjëll plot me bukuri.
Dhe rreh me gaz kjo zemra ime,
Sepse iu kthyen përsëri,
Dhe perëndi dhe frymëzime,
Dhe lotë, dhe jet’ dhe dashuri.