Poezi nga Din Mehmeti

Këmbonat e rrokatura
Thërrasin agimet
E kohërave të vdekura

Rrugët fishkëllojnë nga pylli
Që përgjon ofshamat e pranverës
Së merdhirë nga dimri

E njeriu s’di c’të bëjë
Me etjen dhe urinë
E dalur vese e rrufeje

Tymi po i del hënës
Toka sinjal i kuq në orbitë

E termete të reja në mëshirë
E rrëkëllime gurësh mbi gure

A thua, pse troket zemra…./ KultPlus.com