Poezi nga Andon Zako Çajupi

Besa-Besë

Gjithë vendetë gëzojnë, 
ti, Shqipëri, pse pushon? 
Gjithë njerëzit këndojnë, 
ti, shqiptar, pse rënkon? 
Gjithë duanë lirinë 
dhe pa të njeriu s’rron; 

ti, shqipëtar, Shqipërinë 
në zgjedhë si e duron? 

Zgjohuni, o shqipëtarë, 
erdhi dita për liri! 
Zini luftë me barbarë, 
përpiqi për Shqipëri! 

Të krishter’ e myslimanë, 
të tërë një sua kemi; 
gegë, toskë, dibranë, 
gjithë shqipëtarë jemi. 

Mblidhuni te bëjmë benë, 
të gjithë dorë për dorë: 
Të duamë mëmëdhenë, 
edhe malet me dëborë. 

Që ditën që u shkeli 
robëria dhe gjer sot 
nukë bën më bar Dhëmbeli 
dhe Tomori qan me lot. 

Male me krye në qieli, 
si duroni robërinë? 
Ju që shihni drit’ e diell, 
pse s’ndrini dhe Shqipërinë? 

Ku janë vaftet e parë, 
që kini dhënë yrnek? 
Ku jini, o shqipëtarë, 
pse s’dëgjohet një dyfek? 

Apo humbi trimëria, 
apo s’doni mëmëdhenë? 
A u shua Shqipëria, 
që ka pjellë Skënderbenë? 

Pse rrini lidhur me lak? 
Pse shpëtoni vënd’ tuaj? 
apo s’u mbeti më gjak, 
se e derdhtë për të huaj? 

Mirri pushkëtë në duar 
edhe bëni besa-besë: 

Shqipëria do shpëtuar, 
kokë turku të mos mbese! / KultPlus.com