Poezi e shkruar nga Ervin Hatibi.

Dua ti harroj sot fjalët
le te flasin vetë vështrimet,
lë të flasë dora që dridhet,
këtu mbi kitarën time.

Se kur erret bie nata
një drite ndizet brenda meje,
njerëzit fytyrat fiken,
asgjë tjetër s’ndjej veç teje.

Nëpër javë rrjedh trishtimi
cigaren prapë kam filluar
nuk je ndryshe nga të tjerat
vetëm unë kam ndryshuar.

E terhqeh imazhin tënd,
dhe veten nëpër gjumë
jemi bashkë, por në agim,
i vetëm mbetem unë.

Të shoh më qarte kur ti je larg,
afrohu të të dua
dhe nëse kjo është loje
nuk me pëlqen të luaj.

Diçka mirë e kam ditur
vajzat vdesin porsi lulet
një petal qe me solli vjeshta
përmbi flokë vjen e me ulet.
Të shoh më qartë kur ti je larg…