Agim Vinca

“Gatitmë një banjë të nxehtë, shumë të nxehtë
me gjethe shqindi dhe mërsine; – e paske gatitur?”
(Janis Ricos: Agamemnoni)

Kryekomandanti po bëhej gati të hynte në banjë,
Kur sytë i ndeshën në një milingonë në mur.
E vocërr, e brishtë, gati e papeshë
Lëshohej ngadalë drejt tryezës së begatë.
“Mos e prek!” – i thotë të shoqes, Klitemnestrës
Me flokë të krehur bukur si rrjetë.
Dhe i flet për Patroklin, Akilin e kuajt e tij
Dhe për kalin e drunjtë me sy të qelqtë.
Dhe për Helenën, që pas rënies së Trojës
Rrinte gojëkyçur përpara pasqyrës
Duke pritur vdekjen si një pulëbardhë.
Rrjedhin fjalët nga goja e burrit luftëtar,
Ditën e parë të kthimit në shtëpi.
Klitemnestra hesht dhe bën sikur dëgjon.
Hijerëndë heq sandalet, pelerinën, përkrenaren
Dhe skeptrin gjithë diamante lë mënjanë.
Jashtë bien tamburet, hingëllijnë kuajt,
Turma brohoret emrin e tij: Agamemnon!
Po ai seç ka një shije të hidhur në gojë.
Kasandra ulërin në trans tek shkallët e pallatit
dhe thotë se këtu vjen era gjak, era gjak, njerëz…
Para se të hyjë në banjë siç e pat bërë nëna
I hedh edhe një shikim dhomës sallonit.
Tani milingona është ngjitur tek thërrimet,
Ndërsa gruaja hesht dhe se ç’bluan në vete…
Uji i nxehtë lëshon avuj të ngrohtë si duhmë vdekjeje
Kundërmimi i luleve ndjell gjumë e kapitje.
Trimi zulmëmadh ra në kurth si peshk,
Ai që kishte qenë tigër në tokë, peshkaqen në det.
Ndjeu tehun e mprehtë të shpatës së shemrit, ah!
Gjakun që vërshoi çurg nga plaga në qafë!
Bëri të ngrihej, por trupi s’i bindej
Gjersa u plandos si cung në vaskë.
Vaska e mermertë u shndërrua në pellg,
Tek mbytej mynxyrshëm mundësi i madh;
Agamemnon Atridi, mbret i akejve.
Ndërsa milingona e vocërr vazhdon gostinë e saj
Në pallatin mbretëror, në mësallën e bardhë.

Qershor 2018