Nga Ismail Kadare.

Ç’është ky vend kështu, këto pllaja me brymë,
Me malet sup me sup e kokë më kokë përpjekur?
Ja qielli gri i lartë, mes tij një bubullimë
Si e plagosur ikën, një shpellë të gjejë për të vdekur.

Hotelet janë larg dhe ne vazhdojmë të ikim,
Nën borën që floknajën e saj rrëzon përqark
Thua se kodrat nisen për në dasmën e Halilit,
Thua se brigjet kthejnë nga vdekja e Mujit larg.

Gjithçka është madhështore nën këtë borë bashkuese,
Në përzierjen e maleve dhe të njerëzve epike,
Nën këtë qiell të madh nga shkretëtira përshkuar
Si nga qerre gjemonjëse tragjedish antike.