Poezi nga Khalil Gibran

Dhe një grua që
mbante një foshnjë në gji tha:
Na fol për bijtë
Dhe ai tha:
Fëmijët, janë përgjigjet që jeta i jep secilit prej nesh,
ata jane esenca e buzëqeshjes suaj
Janë gjaku dhe mishi i mishit tuaj,
por jo gjaku dhe mishi juaj
Janë bijtë e bijat e Etjes
që ka Jeta për veten
vijnë përmes jush, por jo nga ju e
megjithëse jetojnë me ju
nuk ju përkasin
Dhurojuni gjithë dashurinë tuaj
por jo tuajat mendime
Ata kanë mendimet e tyre
Mund t’u ofroni strehë trupave
por jo shpirtrave të tyre
sepse ata banojnë në shtëpinë e së nesërmes
ku nuk ju lejohet të hyni
as edhe në ëndërr
Mund të provoni të jeni të ngjashëm me
ta por jo ti bëni të ngjashëm me veten
Sepse Jeta, është një rrugë
që vazhdon gjithnjë përpara
e nuk ndalet në të shkuarën
Ju jeni Harqet nga të cilat
si shigjeta të gjalla
bijtë lëshohen përpara
Harkëtari shënon shtegun e pafundësisë
e ju mban fort
derisa shigjetat nisen shpejt e larg
Besojini Harkëtarit
sepse siç ka për zemër fluturimin e shigjetës,
ka dhe qëndrueshmërinë e harkut… /KultPlus.com