Xhevdet Bajraj

Treni ulërinte për në kufi
bora shkrihej në majat e gjinjve të grave
zjarri ngrihej në sytë e burrave

Pranë rrugës
një tufë e luleve të egra kosovare
vyshkej në dorën e këputur të vashës

Mbi copërat e mozaikut të atdheut
ecej nëpër fijen e hollë të çmendjes
ca pleq bartnin fëmijët
ca fëmijë bartnin pleqtë mbi shpinë

Kur binte shi në Bllacë
njerëzit mbështilleshin
me grahmat e vdekjes

Dielli i ferrit 
lindte a perëndonte

VËRMICË 1999

Pranë fshatrave të djegur
në sytë e mijëra të vrarëve
mërdhihej zogu i ëndrrës

Dukagjini ecte rrjedhës së Drinit
vashën e vriste bukuria e saj
të vetmin e nënës e mbyste vetmia

Mbi shpinë të vdekjes
kush kapërcente këtë tmerr
në Kukës arrinte në terr

Hëna e ferrit
lindte a perëndonte./ KultPlus.com