Poezi nga Naime Beqiraj

M’i fshive

Tuj m’lan veç lot t’mirë

S’e le me ec asnjenin

Me gishta t’palam’

Syve t’mi

Nuk m’le me i ndrydh

Kur veç ti beson

Që sytë i kom

Ujë e sapun

Sa herë u rrxova

Gunin e vrava, thembrën

Brrylat e veshin

Ti t’pamit ma rujte

Prej shikimit t’lig

-Sytë e tu nuk guxojn’ me u shitu

Peshën ma kanë robnu

Emin qendis

Lul’e’m’lule

Tuj i marr me t’mirë

Rujt’ prej profetve mashtrues

O ti mbetsh i pa prâm

Lot i mirë

I syve t’përmallum

M’i ndërsolle t’paqtum

Hapun mos me m’ik

As mos me u fik’

As mos me u dry

As mos me u thy

Tuj u shkri

Sytë e përulun

Si trupi yt

Dokën ma kanë shtu

Kreninë ma kanë rrxu

Drit’e’m’dritë

Bota t’paftë

Me sy t’mi