Poezi nga Bob Dilan

Përktheu: Edvin Shvarc

Jetojmë në një botë politike,
ku dashuria s’ka vend.
Gjallojmë në kohë kur njerëzit krime bëjnë
dhe krimet fytyrë nuk kanë.

Në një botë politike jetojmë,
ku stalaktitet varen poshtë,
kambanat e martesës tringëllojnë,
ëngjëjt këndojnë,
dhe retë tokën do mbulojnë.

Jetojmë në një botë politike,
ku mençuria është plasur në burg,
në qeli kalbet dhe si dreqi është keqdrejtuar
pa i lënë mundësi askujt të gjejë rrugën e duhur.

Në një botë politike jetojmë,
ku mëshira mbi dërrasë shkel,
jeta reflektohet nëpër pasqyra,
vdekja zhduket
nëpër shkallë drejt bankës më të afërt.

Jetojmë në një botë politike,
ku kurajoja i përket së shkuarës,
shtëpitë janë plot fantazma,
fëmijët e padëshiruar,
e nesërmja mund të jetë dita jote e fundit.

Në një botë politike jetojmë,
në një botë ku mund të shohim e të ndjejmë,
po s’ka asnjë që kontrollon,
kartat me hile janë përzierë,
të gjithë e dimë fort mirë që është e vërtetë.

Jetojmë në një botë politike,
nëpër qytete të frikës vetmitare,
pak e nga pak tjetërsohesh,
pa e ditur kurrë pse je këtu.

Në një botë politike jetojmë,
nën mikroskop ngaherë,
mund të udhëtosh kudo dhe atje veten të varësh,
gjithmonë do të kesh litar për t’u nderë.

Jetojmë në një botë politike,
Duke u spërdredhur dhe baltë duke hedhur,
ku sapo zgjohesh, të stërvisin që të zgjedhësh
rrugën që duket më e lehta.

Në një botë politike jetojmë,
ku paqja s’është e mirëpritur aspak,
nga dera e kanë përzënë që të sorollatet edhe pak
ose me shpatulla pas murit e kanë vënë.

Jetojmë në një botë politike,
ku çdo gjë është e kësaj apo e atij,
ngjitu në majë të strukturës dhe emrin e Zotit thërrit me sa ke në kokë,
por s’do jesh kurrë i sigurt se çfarë është në të vërtetë.