Poezi nga Ibrahim Berisha

Çasti dhe përjetësia

Më tha: rruga ime është një yll i tretur larg. I thashë: secili ndjek një yll.

Më tha: ëndrra ime është një kopsht pa mure. I thashë: secili ka një kopsht të fshehtë.

Më tha: unë jam më i pasuri. I thashë: secili është i pasur në dhembje dhe lumturi.

Më tha: unë jam trimëria e vetme. I thashë: secili mban brenda një betejë.

Më tha: unë nuk jam si të tjerët. I thashë: secili është njëjtësi e paqëlluar.

Më tha: unë jam një çast njeriu. I thashë: ti je përjetësia e fshehur në çastin tënd./KultPlus.com