Nga Flutur Mustafa

Nana asht’ rrezja e parë e mëngjesit;
që sytë ti puth, të përqafon e shtrëngon.
Nga andrra të ndan e në realitet të sjell
që të mbron, e vetëm s’të le e me ty lufton.

Nana asht’ engjëlli i krahut të djathtë
tek ty sheh vetëm mirësinë e të do pa kushte;
e tek prehri i saj i ngrohtë gjithnjë
ka vend ku të prehesh e ta pshtetësh kryt.

Nana t’i numron lotët e dhimbje ndjen dyfish
lutje thurr për lumturinë tënde si varg inxhish
dhe nuk mallkon atë që qerpikun ta prishë
por lutet për nanen e saj/tij; shpirtin asaj mos me ja nxi.

Eh nana.

Ajo gjumin e saj e ka ba përkundje të djepit,
e ka shndërru në pik tamli t’gjinit që shtatin rrisin.
Dhimbjet e saja i ka qëndisë në ninulla
që gjumin ta bafsh pa ankthe e të qetë. / KultPlus.com