Vargje nga Shqiptar Oseku.

Desha të të shkruaj, baba,
por para sysh me dalin
rreshta ikanakësh.
Kanë plisa e fustanella,
kanë kuffieh,
tatoo mitesh kanë
nën lëkurë.
Kanë një aks kohor
të ndryshëm
që u ngec e hap gropa
me dekada
nëpër lagje të vjetra
në Shqipëri, në Siri,
në Darfur.
Dua të të shoh ty, baba.
Por shikoj njerëz tjerë
të bardhë, të zi-
cifla jete të shpërndarë
pas detonimesh.
Vecse ndiej, baba,
tek u thonë fëmijëve të vet
fjalët tua:
”Po ikim për me pshtu, bir,
ruhu e mos humb.”
Dhe të gjithë fëmijët e tyre
bëjnë grushtin brenda
grushtit tim.