Poezi nga Besarta Fazliu

E kisha çue nëpër mend se…
Kam me jetue nji jetë t’tanë
Me gzue pranvera e dimna bashkë me ty
Me pa stintë e vitit tue përcjellë njana tjetrën
E motmotet tue m’sjellë pleqninë
E un’ prapë n’gjoksin tand me u shtri
Aty ku ish e vetmja prehje për mue
Edhe kur prej grushtit tand kam pas frikë

E kisha çue nëpër mend se…
S’kam me u lodhë t’u t’falë dashni
S’kam me u lodhë tue n’da kafshatën e gojës me ty
S’kam me u lodhë t’u i mbajtë evladtë e tu n’gji
E me njanën dorë djepin tue përkund
Me pogaçën n’furrë n’vështrim prej sokakut
Ty t’u t’pritë me u kthy

E kisha çue nëpër mend se…
Veç teje s’kam çare as derman
Se ti m’gjuen e m’shkelmon
Kur prej skamjes shpirti t’vjen n’fyt
Po prapë m’kthen n’krahtë e tu e m’shtrëngon
Se isha durimi yt

E kisha çue nëpër mend se…
Jeta asht ma shumë sesa veç dhimbje
Asht ma shumë sesa plagtë n’shpirt
Asht ma shumë sesa nji shufër metalike
Që bahet nji me trupin tem, t’u u pa sy m’sy
Dikujt që jetën ia fala e shpirtin po ma merr, ty

E kisha çue nëpër mend se…
Vdekja ka me m’gjetë se asht amanet
Po kam mendue se baba i fmijve t’mi
Ma ban fundin ma t’lehtë
E jo n’gjamë e shtrime n’pus prej gjaku
Me sy çelë shpirtin tue dhanë
Un’ tue thirrë Zotin
E fmijtë t’u m’thirrë “oj Nanë” / KultPlus.com