Poezi nga Brikena Ceraja Beka

Kam dashtë me të thirrë
në natën që e lamë pa dritë
S’e di si më kish pas marrë andrra
me ty
Eca me hijen tende
Në atë rrugën e vjetër
Thoshin se ka roje nata
Eca bashkë me ankthin
E nuk ta pashë më atë
djellëzim
Që e lëshoje në fund të
Ditës
Kam menduar se je ngritë
nga fundi i tokës
Me më rrëzue në këtë muaj
Pranvere
Ta lash një epitaf e andrra
na u bë akull
Kam mbetë në tokë me ankth
E ti në fund të saj
Duke e pritë andrrën./KultPlus.com