Poezi nga Vlora Konushevci

Jam e shtatëmijëta Vlorë
e Kosovës. Dashnia e mbramë e babës,
andrra e parë e shtrueme me dekë!
Shtatë mijë herë emni më asht thirrë prej
se trungun ma kanë coptue
tue m’ba mbasardhëse të luftës.

Shtatë mijë kangë i kam përkundë në
shtatëqind shpresa valavitun në
shtatë nahi tue lypë strehën
e besës.

Jam e shtatëmijëta Vlorë
e Kosovës e Vlorë në bajrak
nuk kam. Nën mangën e
fustanit t’nanës po tkurrem
mbas çdo vjeshte. Konak i vjershnuem
me dëshira t’humbuna, andrra
t’arratisuna, emna t’lirisë.

Shatë mijë të masakruem në nandorin e lirisë.
Shtatëqind palë eshtna n’Batajnicë prej
shtatë viseve t’ Kosovës ku Vlora
veç emën s’ asht!

Asht tapia e zemrës tem e tandës
asht e nesërmja,
e mbrama
dashni!