Poezi nga Edi Shukriu.

Sulmi i policisë serbe në lagjen Ulpiana të Prishtinës, 25 shkurt 1990.

Ora policore: 21.10

Dritat e qiriut
Përshëndesin hënën
në orët e ngujimit

Në banesën e ngrohtë
dy terroriste mprehin armët
unë lexoj „Uliksin“
vajza „Borëbardhën“

TV bluan në vete
“Shtëpinë për varje”

Ora policore: 21.30

Vetëtima çan qiellin
e predhat nga tanket
vjellin zjarr
në bebëzat e syve

Nata bëhet çmendi
e egërsisë së shekujve
dhe futet në banesë
pa fije turpi

Plumbat lotësjellës
përhapin helm
e nuk di
ka më shumë në ajër
apo në brendi të mitrës

Frymë, frymë!
tmerrohen muret,
vazot lotojnë dhunshëm,
qiriri drithëron vdekshëm
e Satiri zhvesh lëkurën

Frymë, frymë!
klith për veten
si bishë njerëzore e pashpresë
duke harruar frytin

Ora policore: 22.30

Nuk dëgjohet më cicërimë

zogu njëjavësh i ditëlindjes
ka shtrirë krahët
e përshëndetjes së fundit

Ëmë e bijë
hidhemi në përqafim –

loti i hidhërimit
dëbon lotin e helmit

lotët e frikës
bëhen lot dashurie
në natën e egërsisë serbe

Fati që nuk ishim zogj!

Përjetësi, Dukagjini, Pejë, 2001. /KultPlus.com