Yiannis Ritsos

Fëmijët e vdekur nuk ikin kurrë nga shtëpia.
Vërdallosen atje, ngatërrohen në palat e mëmës,
në çastin që ajo përgatit gjellën
e dëgjon ujin që zien,
si të jetë duke studiuar avullin dhe kohën.
Gjithmonë atje –

Dhe shtëpia ngushtohet e zgjerohet tjetërsoj,
si shiu i ngadaltë beharor, kur fillon të bjerë mbi fushat e shkreta.

Nuk ikin fëmijët e vdekur. Rrinë në shtëpi
dhe parapëlqejnë të lozin
në korridorin e mbyllur,
dhe çdo ditë rriten në zemrat tona, aq
sa dhimbja që ndiejmë nën brinjë,
nuk vjen më nga mungesa,
por nga shtimi i saj.
E nëse gratë nxjerrin ndonjë britmë
në gjumë,
është se i ndjejnë përsëri ne bark.

Përktheu: Eleana Zhako