Poezi nga Lorenta Ibraj

Unë lahem buzë lumit i zhveshur, 
i zhveshur kam kohë që jam. 
Nën dritën e hënës së heshtur, 
dy fjalë kam për t’i thanë. 
Fjalët kanë kohë që janë prerë, 
goja me fjalën se qet; 
lumi sa niset të rrjedhë, 
diçka e ndal e e pret. 
Nuk është Eufrati kjo rrjedhë; 
pavdeksinë nuk po ëndërroj. 
Kam ngelur Gilgamesh i shkretë, 
jetën në vdekje kërkoj. 
Frikë as vdekje nuk ka; 
frika nga vdekja s’më tremb. 
Vetëm dy sytë e saj, 
sytë e saj si gjemb. 
Gjembat të therrin, gjak; 
po gjaku me sy nuk shihet. 
Lufta e saj me mua 
brenda në zemër fshihet…/ KultPlus.com