Wislawa Szymborska, përkthyer nga Elida Buçpapaj

Zhvesh, zhveshim, zhvishni
kapotat, xhaketat, zhiletë, këmishat
e leshta, të pambukta, terital,
fundet, çorapet, mestet, nënveshjet,

duke pozuar, duke i varur, duke i hedhur
mbi mbështetëset e karrikeve, cepat e kanateve;
tash për tash, thotë mjeku, asgjë serioze,
rivishesh, pushon, bën një udhëtim,
sipas rastit, pas drekës, në mbrëmje,

kthehesh pas tre muajsh, gjashtë, një viti,
e shikon, e ti mendoje, e ne druheshim,
e ju hamendësonit, e ai dyshonte;
është tani ora të lidhësh me duar të dridhura
toja, kopsa, mbërthecka, katrama,
rripa, butone, kravata, jakë
dhe nga kuleta, çanta, xhepat të nxjerrësh
– zhubravitur, palosur, me vija, me lule, me katrore – shallin
e ripërdorshëm në afat të zgjatur.