Poezi nga Erenestina Gjergji Halili

E hodhné matânë nji gur,
i thané,
se s’bân me kénë me gura tjerë,
se kulla don gur’ t’latùem, t’bardh’ e t’bukur,
e lané hjedhun,
jetim,
n’kόdër t’flligshtisë.
Kur prrόni,
tërbuem prej lodit t’dimnit,
idhtë zhugumiti tána nafakat, dâlun para,
kullës bardhoke
pélin i duel shtatit,
e nji vrrâgë, ia nisi me i dhânë dhimbtë.

Njat’herë guri,
qi e patné hjedhun tej,
njáj gur,
prej dashnijet,
u bâ gur i kândit.

Tash sá prrόna, luejt s’kâ.