Nagjije Kastrati

Thonë se Gurin e Koshares e pati vënë Polifemi
Për të mbyllur shpellën nga katallanët 
Guri kishte zënë rrënjë
Nuk shkulej

Thoshin se Gurin e Koshares e vuri Leka i Madh
Kur priu kapedanët deri në Aleksandri
Guri matanë shihte qiellin
E ndriste

U dëgjua se gurët i pat hedhur Gjergj Kastrioti
Nga Kështjellat e larta të Arbrit
Sipër çallmave të Orientit
Gurët rrokulliseshin

Flitej se gurët mrizonin në Bjeshkët e Nemuna
Mëkonin plagët e Omerëve të Mujit e Halilit
“E pat shkrepë nji gur prej malit
E pat vu mbi vorr të djalit”

Thuhet se gur ishte një kullë e rrethuar e Prekazit
Mijëra topa e gjyle krisën mbi të
Nuk mundën ta çelnin Shpellën e Polifemit
Guri i zhbiruar nuk ra

Tashmë jataganë ushtarësh ranë mbi Gurin e Koshares
Shumë pëllëmbë prekën faqet e çunave 
Ende pa u rënë brisk
Guri dritonte

Zanat me shtambën e gjirit ngarendën gur më gur
Degëve të ahishtës derdhej dielli
Mujo Guri i Koshares 
Cilin Omer mban/ KultPlus.com