Poezi nga Qëndrim Çerkini

Ika dhe atëher’ kur më than rri.

Ata që më than rri kur ika nuk ishin më aty ..

As edhe një telefonatë, mesazh, kartolinë

nuk vie shprehje s’ishin tip kartolinash.

Ika dhe kur nuk doja të ikja,

morra me vete valigjën prej udhëtari dhe ika..

Lashë aty ca kujtime që i kujtoja vetëm kur ikja..

Nganjëher’ se kuptoja pse po ikja ..

ikja ime jo qe lëndonte njeri,

 por ca mendime, ca biseda sipër të bëjnë te ikësh larg

me mëndjen tënde dhe të njohësh vetën më mirë.

kshtu mendon ti se po t’rrish ??

Ç’farë do ndryshojsh dot mendimet e mjegullta

për rreth JO!

Andaj vendosi të iki,

Edhe pse shumë kto ikjet e mia ishin jo prej dëshire,

po mos integrimi i frekuencës me tjetrin.

Më than ki durim.

 E pra durimi mu sos prandaj po iki..

Po iki dhe atëher’ kur edi qe e kam mirë,

por edhe kur jam dyshues në ikjen time.

Do ju lë juve të gjithëve patkoit e kalit,

 për dashurinë e etur të të varfërit.

Do ju kollën time prej duhanit, në rrugët nga kam ecur

Edi shumica do harroni që ekzistova,

pak janë ata që do më kujtojnë për njeriun që isha.

Jo për ato ç’farë bëra gjatë jetës, jo të gjitha ishin

zgjidhja që doja..

Do ju lë që të kthehem përsëri se di ku!

në një tjetër dimension po e lë ashtu është më pak

e dhimbshme se të them që do kthehem në hi… / KultPlus.com