Muçi Zade është autori i kësaj poezie. Kjo është poezia më e vjetër, për sa dihet, në gjuhën shqipe, shkruar me alfabet arab.

Për sa rrëfejnë myxhizatë,
për shenjtërit që janë vatë,
mos më le bë iftar thatë,
Imzot, mos më lerë pa kahve!

Për hyrmet të Fatimesë,
për të mirët e Mejremesë,
mos më lerë me lëng t’armesë,
Imzot, mos më lerë pa kahve!
……………………….
Imzot, mos më le dë kujdes,
bë iftar me mjaltë pa pekmes,
O imzot, pej teje shpresë … !
Imzot, mos më lerë pa kave!

Dë këtë muaj mubareq,
falna gjynahet se jemi pleq,
për gjithë sa janë meleq,
Imzot, mos më lerë pa kave!

Për ismitë që je Gafur,
për Muhamednë q’është meshhur,
mos më lerë po me bullgur … !
Imzot, mos më lerë pa kave.

Lutiu Zotit Muçi Zade,
se heq bari shumë derde,
se s’ka as pilaf as zerde,
Imzot, mos më lerë pa kave!

shënime:

mubareq: i uruar; meleq: engjëll; ism: emër; Gafur: përdëllyes; meshhur: i famshëm.

Fjalorth:

Myxhizatë: Mrekullitë.
Mubareq: I uruar; i bekuar.
Meleq: Engjëll.
Ism: Emër.
Gafur: Përdëllyes.
Gjynahe: Mëkate
Meshhur: I famshëm.  
Kjo poezi u zbulue në Korçë, nga një dorëshkrim, ku shënohet viti 1724.