Charles Bukowski. Përktheu Arjola Zadrima.

” E ke dashtë, apo jo ?
Ai mori frymë thellë,
“Si me tu përgjigjë? Ajo ishte e çmendun”.
Kaloi dorën ndër flokë.
“Një Zot e di sa e çmendun ishte, çdo ditë ishte grue tjetër.
Herë ishte iniciatore e herë zvarritëse, 
herë jepej e tana e tjera herë ishte e turpshme.
E pasigurtë dhe e vendosun.
E amël dhe arrogante.
Ishte njëmijë gra , por parfumi i saj ishte gjithmonë i njëjti, i pangatërrueshëm.
Ajo ishte e vjetmja siguri e jemja,
më buzëqeshte, e dite që ma hidhte me atë buzëqeshje.
kur më buzëqeshte nuk kuptoja ma asgja.
Nuk dija as me folë as me mendu ma,
asgja, zero.
Papritë ishte veç ajo.
Ishte e çmendun krejt e çmendun.
Nganjiherë qante.
Thonë se në ato çaste gratë duen veç një përqafim.
Ajo, jo.
Ajo nervozohej.
Nuk e di ku gjindet tash, por vë bast që asht ende në kërkim të andrrave.
Ishte e marrë, krejt e marrë.
Por unë e kam dashtë 
si i çmendun./ KultPlus.com