Poezi e shkruar nga Teuta Haxhimusa.

I pagjetur nuk jam,
pse një gur varri se patëm fat të çmallemi të dy,
babë e bijë!

Në ankthin e pritjes tënde të pafund,
udhëtar i lirisë edhe unë gjëllijë!
Në qurgun e lotëve të lumturisë sate,
isha aty kur linde secilin fëmijë, o bijë!

Oh, ta dish se në grimcën e fundit të shpresës tënde kapem fort bashkë me ty, i paepur!
Në ambicien e çdo beteje të drejtë, jam i gjetur!
Ta dish se në ballin tënd krenar prehem qetësisht!
Në emrin e nipit dhe sytë e mbesës – jam i gjetur!

Hej, jam i gjetur, jam i gjetur edhe unë!
Unë dhe ti takohemi çdo tik-tak të zemrës sate!
Kalorës i përjetësisë jam i gjetur dhe unë, aty!
I pagjetur nuk jam, pse një gur varri se patëm fat të çmallemi të dy!

(Këto vargje shprehin dhimbjen dhe mirënjohjen e përjetshme për sakrificën e të gjithë atyre kosovarëve që regjimi vrastar serb nuk ju dha as edhe një varr! Gjithashtu, shprehin bashkëndjenjën për të gjithë familjarët e këtyre martirëve të lirisë së Kosovës, e në veçanti këto vargje ia përkushtoj veprimtarit të dalluar, Alishefik Spahiut dhe bijës së tij, Arjetës!)