Poezi nga Sali Bashota

Jeta qenka ëndërr
Si shtatë palë qiej
Në besimin e njeriut
Jeta qenka ëndërr
Si hija e gjarprit
Nën gurët e çarë
Jeta qenka ëndërr
Si uji i burimit të ftohtë
Në shtegun e përmallimit
Jeta qenka ëndërr
Si fluturimi i zogjve
Mbi drunjtë e fatit
Jeta qenka ëndërr
Si zjarri i puthjes
Në buzët e përflakura
Jeta qenka ëndërr
Si malli i humbur
Në botën e trazuar
Jeta qenka ëndërr
Si këmisha e bardhë
Në trupin e dashurisë
Jeta qenka ëndërr
Si vetmia e qiellit
Kur fiket në mbrëmje
Jeta qenka ëndërr
Si valët e detit
Në krahët e pulëbardhave
Jeta qenka ëndërr
Si frika e dehur
Në derën e nostalgjisë
Jeta qenka ëndërr
Si pritja e ëmbël
Në Kopshtin e Edenit
Jeta qenka ëndërr
Si sytë e shkruar
Që flasin me vetveten
Jeta qenka ëndërr
Si loja e pakryer
Në fundin e lumturisë
Jeta qenka ëndërr
Si e panjohura e vdekjes
Në pëshpëritjen e agonisë