Poezi e shkruar nga Maya Angelou.
Përktheu: Beti Njuma

Kam mësuar se çfarëdo që të ndodhë,
apo sado e padurueshme të ngjajë sot,
jeta vazhdon dhe e nesërmja më e mirë do jetë.

Kam mësuar se mund të kuptosh mjaftueshëm nga një njeri
nga mënyra sesi i përballon këto tri gjëra: një ditë me shi, humbjen e bagazheve dhe dritat lëmsh e li të pemës së Krishtlindjes.

Kam mësuar, sa i takon marrëdhënieve me prindërit, se malli për ta do t’na marrë kur të jenë larguar nga jetët tona.
Kam mësuar se të jesh gjallë s’është njësoj si të jetosh.

Kam mësuar se jeta ndonjëherë të jep një mundësi të dytë.
Kam mësuar se jeta s’mund të përballohet me doreza beisbolli në të dy duart: gjithmonë duhet të jesh e aftë të hedhësh diçka pas krahëve…

Kam mësuar se sa herë marr një vendim me zemër, përgjithësisht bëj zgjedhjen e duhur.
Kam mësuar se edhe kur jam ligsht, s’kam pse rri vetëm.

Kam mësuar se çdo ditë duhet të dalësh për t’u pjekur me dikë.
Njerëzve ua ka ënda një përqafim, ose thjesht një rrahje supesh….

Kam mësuar se kam ende shumë për të nxënë.
Kam mësuar se njerëzit do ta harrojnë ç’ke thënë, apo ç’ke bërë, por s’do ta harrojnë kurrë si i ke bërë të ndihen.