Poezi nga Eugenio Montale. Përkthyer nga Orjela Stafasani.

Kam zbritë tu’ t’mbajtë për krahu, t’paktën nji milion shkallë
dhe tash që s’je mâ, boshllëku âsht në çdo hap.
Gjithsesi i shkurtë ka qenë udhëtimi ynë i gjatë.
I imi ende vazhdon, s’ka mâ nevojë për
rastësitë, rezervimet,
kurthet, përbuzjet e atij që beson
se realiteti âsht ai që shikon.

Kam zbritë miliona shkallë tu’ t’mbajtë për krahu
jo veç pse me katër sy ndoshta shihet mâ mirë.
Me ty i kam zbritë sepse e dija që nga ne të dy
t’vetmit sy të vërtetë, edhe pse kaq të turbullt,
ishin të tutë./ KultPlus.com