Flokët tashma m`u zbardhën,
kaloi e marra rini –
e unë ende nuk të gjeta!
Mbi flatrat e vjetve
e të andrrave
zbulova kudo
nga një pjesë tandën.
****

Mbi flatrat e vjetëve
e të andrrave
kaq herë zbulova në tjera
ty – shoqe të andrrueme,
ty, të vetmen, që me sy të ambël më shikon
e më përkdhel me za që në zemër prek.

****
Në vjeshtën e jetës sime,
në vetminë time
Solle dhuratat e para
të gëzimit
pranveror:
pranë teje
jeta m`u ba dy herë ma e bukur
( se vetëm së bashku me grua, njeriu bahet Njeri)
bashkëshortja ime flokëverdhë,
gruaja ime e dashtun!