Poezi nga OSIP MANDELSHTAM (1881-1938) / Përktheu në shqip Agron Tufa

Çastesh t’lulëzuara s’kam dashtë të kem
Buzët e tua, Kasandër, tuat sy,
Por, në dhjetor të kremtimit solemn
Kujtimi do na djegë të dy!

Të gjitha i humbëm, duke dashuruar
Në dhjetor të vitit shtatëmbëdhjetë:
Dikush u grabit me vullnetin e popullit,
Tjetri grabiti veten e vet…

Por, kjo jetë në qoftë domosdo deliri,
Dhe pyll’ i anijtë, pallate – vargmale, –
Fluturo, pra, fitore e paduar –
O murtajë hiperboreale!

Midis autoblindash, bash në shesh
Unë shoh një njeri: ai
Me urë të ndezur ujqit tremb:
Me ligj, me liri, me barazi!

Dallëndyshkë moj, e mira Kasandër,
Ti rrënkon, ti digjesh – për çfarë
Na ndriçoi dielli i Aleksandrit
Të gjithëve, qind vjet më parë?

Herëdokur, në kryeqytetin e vështirë,
Kur skithët në breg Nevë të shtrojnë gostinë,
Nën tingujt e ballos së këllirë
Prej kokës së bukur do t’ta shkyjnë shaminë./KultPlus.com