Poezi e shkruar nga Donart Rexhbogaj.

Se nuk mundem me të shkrue, pa t’pas pranë,
Pa t’shikjue të thellët sy
Pa e ndje aromën tande.
Kjo s’asht veq nji poezi
Asht dashnia me emocion qi m’vlon n’shpirt..
Se çdo fjalë për ty e humb hijeshinë,
O hyjneshë e gjithësisê
Qe zbrite n’tokë me fal dashni’

Po si s’të perëndoi nji herë ajo bukuri
O emën i larë n’ar
O lum përzie me mjaltë
Gurë qi shkëlqen n’ranë

Kjo s’asht veq nji poezi
Se s’di me shkrue për ty
Se ç’do fjalë humb hijeshinë

Se ftyra jote t’pastë nji rrudhë
Ma zgjatë jetën n’amshim
Nëse balli t’ka nji vijë
Trishtimin e hedhë n’erë
Ti se di se nji rrudhë e jotja
Asht dashnia eme për ty..

Se loti yt asht i randê
Kanë thanë shumë para meje..
Mos ma thuj dy herë ketë fjalë
Këtu gjithë kem ba mëkat…