Poezia “Dashuria” e poetit të madh, Ali Podrimja:

Koha është të duhemi,

të kesh besim në mua kur të them: Trime,

të kem besim në ty kur më thua: Trim.

Për kokën time kryeneçe shumë kurthe ngrite,

shumë e pushkët mbushi babai yt, fisi yt,

një mijë e një të zeza kurdise ku do t’ma zije pritën.

E nën një kulm banonim,

nga frëngjia me ditë më peshove,

me ditë lexoja Shekspirin në hijen e Kullës,

se mos do të takoj te kroni i shpresave.

Ma ruaj syrin, dashuria ime,

ma ruaj shpinën nga dielli, nga acari!

Kam frikë se ma therin syrin cubat e territ,

kam frikë se më vrasin pas shpine të pabesët.

Dashuria ime, ma zgjat dorën ta kapërcejmë këtë ujë të madh,

i huaj s’jam as vij nga tokë e vdekshme.

Në fund të livadhit të kositur a po sheh:

ai kali i bardhë është yni tash e përgjithmonë.

Më shikon drejt në sy, lëri zënkat, fjalët, sharjet.

Unë do të sjell Lulen nga zemra e bjeshkës,

do ta ndez llambën në kullë,

do ta hedh farën në tokën e re.

Kur të desha, çoje dashuri pas shtatë katundeve

e të rënat të forta i kishe.

Kur më deshe, çoja dashuri me një grua të marrë

e mëhalla jehonte nga shpifjet.

Na iku jeta, trime, si s’menduam pak edhe për vete.

Koha është të duhemi. / KultPlus.com