Shkruan: Ali Podrimja

Dashuria

Koha eshte te duhemi 
të kesh besim ne mua kur te them: Trime, 
të kem besim në ty kur me tha: Trim. 
Por koken time kryenece shume kurthe ngrite, 
shumë e pushket mbushi babai yt, fisi yt, 
një mijë e një të zeza kurdise ku do ma zije priten. 
E nën kulm banonim, 
nga frengjia me drite me peshove, 
me dite lexoja Shekspirin ne hijen e Kulles, 
se mos do te takoj te kroni i shpresave. 
Ma ruaj syrin, dashuria ime, 
ma ruaj shpinen nga dielli, nga acari! 
Kam frike se ma therin syrin cubat e territ, 
kam frike se me vrasin pas shpine te pabeset. 
Dashuria ime, ma zgjat doren ta kapercejme kete 
uje te madh, 
i huaj s’jam as vij nga toke e vdekshme. 
Ne fund te livadhit te kositur a po sheh: 
ai kali i bardhe eshte yni e tash pergjithmone. 
Me shikon drejt ne sy, leri zenkat, fjalet, sharjet, 
Une do te te sjell Lulen nga zemnra e Bjeshkes, 
do ta ndez llamben ne Kulle, 
do ta hedh faren ne token e re. 
Kur te desha, coja dashurie me nje grua te marre, 
e mehalla jeohnte nga shpifjet. 
Na iku jeta, trime, s’menduam pak edhe per vete, 
Koha është te duhemi. /KultPlus.com